DE MAAN: HET ‘WASMIDDEL’.

Onze aardse persoonlijkheid
De Maan is de heerser van Kreeft en is de oorspronkelijke heerser van het 4de huis. Het getal 4 is het getal van het stoffelijke, waarin ‘onze geest gekruisigd is’ door de tweeheid: Zon en Maan. De Zon is wat we wérkelijk zijn, ons warme liefdevolle hart, de Maan is ons menselijke kantje. De Maan is water, de Zon is vuur. De Maan duidt onze aardse persoonlijkheid aan en in meest positieve zin is dat de reflectie van ons werkelijke zelf, onze Zon. Dan werkt de tweeheid Zon en Maan niet meer als dualiteit in strijd, maar in verbondenheid met elkaar. Maar we zouden geen mens zijn als dat niet aan wisselingen onderhevig was. Want de Maan gaat over gevoel en dat is een kwetsbaar gegeven en het is de bedoeling dat we met die kwetsbaarheid om leren gaan. Zo is de Maan een ‘wasmiddel’ in de zin van schoonmaak én in de zin van groei. Want de Maan is kwetsbaar en daar horen allerlei emoties bij. Ons gevoel is dan uit evenwicht, dat voelt onprettig en dat triggert ons daarmee om te leren gaan. Alle emoties die we tegenkomen in ons leven maken uiteindelijk alles uit ons verleden schoon en zo groeien we er naartoe dat onze reacties (de Maan) op van alles wat er in ons leven gebeurt uiteindelijk een weerspiegeling zijn van ons warme hart (de Zon).
In meest positieve zin hebben we geleerd met onze kwetsbaarheid om te gaan en is ons gevoel warm en liefdevol. Maar dat kan niet zomaar ineens. Want de Maan is het aanvankelijk onbewuste, het zijn onze primaire reacties waarin veel subpersoonlijkheden van ons ego meespelen, die ooit zijn ontstaan op basis van afhankelijkheid. De Maan is een afhankelijk gegeven, is afhankelijk van de stralen van de Zon, net als wij afhankelijk van liefde van buitenaf zijn. Die afhankelijkheid speelt een grote rol in ons leven, vanaf het moment dat wij net geboren waren en we niet de liefde kregen die we eigenlijk verdienen. Op het moment van geboorte zijn we immers nog helemaal ‘heel’ en zijn dus 100% liefde. Maar onze ouders zijn dan allang mens en kunnen dat totaal nooit geven. Dat ligt niet aan onze ouders, maar is ‘all in the game’. Het hoort eenvoudig bij het leven op aarde en op basis daarvan ontwikkelen wij ons ego, in bepaalde gewoontes, in specifieke reactiepatronen, die dus eigenlijk bij het verleden behoren, want toén zijn ze ontstaan! De Maan duidt ook ons verleden aan en zo gaat onze Zon, de liefdevolheid die we eigenlijk hebben, onder in allerlei emoties en zijn we kwetsbaar en onderhevig aan van alles wat er in ons leven gebeurt.
De Maan duidt dus de afhankelijkheid van ons ego aan. De Zon onze onafhankelijkheid. In afhankelijkheid willen we ontvangen. Het ego wil altijd ontvangen. Maar vanuit ons hart hebben we heel veel te geven..
Het is belangrijk dat we ons bewust worden van onze manier van reageren. Is dat gebaseerd op het verleden? Dus op afhankelijkheid? Zodra we ons daar los van hebben gemaakt kan onze respons weer vanuit ons hart komen en zijn we onafhankelijk geworden. En dán is de Maan een gevende energie vol begrip voor de kwetsbaarheid van mensen.
De Maan is een ontvangst- én uitzendcentrum zou je kunnen zeggen! En het is de bedoeling zodanig met ons ego om te leren gaan dat we groeien van ‘hebbers’ naar gevers.
We bouwden als kind ons ego op, op basis van een gevoel van tekort. Dat gevoel van tekort komen en tekort schieten is ons kwetsbare gegeven maar daar kunnen we mee omgaan zodra het ego met het hart is verbonden, want vanuit het hart accepteren we dat we nou eenmaal kwetsbaar zijn. Zo kunnen we onszelf weer helen en staan de Zon en de Maan niet meer tegenover elkaar als water en vuur, maar werken ze samen als aanvulling op elkaar. Dan zijn de onderste chakra’s verbonden met het hartchakra en is er een verbinding met ‘boven’. Maar we zouden geen mensen zijn als dat niet steeds aan wisselingen en veranderingen onderhevig was. De Maan is de snelste planeet van allemaal en doet in één maand tijd de hele ronde langs alle dierenriemtekens. Het is eb en vloed in onze gevoelswereld, stemmingen kunnen per dag, per úúr zelfs verschillend zijn. Maar we kúnnen wel steeds meer in evenwicht komen en steeds meer leven vanuit ons hart. Al raken we ons ego nooit echt kwijt en dat hoeft ook niet. Het gaat er alleen maar om dat we ernaar toegroeien dat het ego geen léidende rol meer heeft. Zolang het ego de leiding heeft zit het hart verborgen en kan er van samenwerking tussen Zon en Maan geen sprake zijn.
Op basis van een gevoel van tekort komen is het afhankelijke ego ontstaan. We moeten ons toch maar zien te handhaven in een wereld die de liefde van ons hart niet reflecteert, een wereld die aanvankelijk zo onveilig voelt. Daar is het ego voor. Het zijn je gewoontes en patronen, stokpaardjes en eigenaardigheden die voor ieder mens specifiek en uniek zijn. We hoeven dat ego dus niet te veroordelen, we kunnen dat ook dankbaar zijn, want het sleept ons er maar mooi doorheen zolang we nog niet het bewustzijn hebben het op een andere manier te doen. Maar het is wél de bedoeling je bewust te worden van je ego en daar open en eerlijk naar te kijken en vervolgens is het de bedoeling liefdevol van jezelf te accepteren dat je al die afhankelijkheden hebt. Want dat is de manier waarop je los kunt komen uit die afhankelijkheid en dan kun je er ánders mee omgaan. Dan heeft je hart de touwtjes in handen en hebben alle gevoeligheden van je ego de leiding niet meer.

Reactiepatronen
Als de Zon en de Maan in jouw hart samenvallen, omdat jij jezelf volledig in al je kwetsbaarheid en afhankelijkheden kent en accepteert, dan staat je hart open, óók voor je eigen ego. Dan heb je een enorme innerlijke kracht en sta je ook open voor de kwetsbaarheid van andere mensen en dan heb jij de hoogste verbinding van Venus in jezelf gemaakt. Dan ben je in balans. Dan heb jij jezelf de vrijheid gegeven en vrijheid is de essentie van liefde en dan ben jij een gelukkig mens.
Maar je Maan blijft altijd een rol spelen, die daagt je steeds weer uit. Dat is een dagelijks gegeven. Steeds weer zijn er prikkels die op je afkomen. De Maan in je horoscoop geeft aan hoe jij in eerste impuls reageert. Primair, vanuit je onderbuik dus. Zolang je nog niet weet wie je echt bent in je hart maar vanuit je ego leeft reageer je instinctmatig. En vanuit je ego kan die eerste impuls al heel gauw projectie zijn. Projectie is een moeilijk begrip maar je zou het zo kunnen omschrijven: het zien van de werkelijkheid door de bril van afhankelijkheid. Daar krijg je rare beelden van! Die beelden hebben dan soms zelfs niets meer met de echte werkelijkheid te maken. En daar doen we allemaal aan mee. Het is dan ook heel moeilijk om de ware werkelijkheid nog te kunnen zien. Wie kan dat nog objectief zeggen? We hebben allemaal die subjectieve bril! De Maan geeft je een subjectieve bril.
Maar duidelijk is wel, dat als je met je kwetsbaarheid leert om te gaan door die te accepteren en een volwaardige ruimte weet te geven, jij kunt ontspannen en dan kan je al iets beter zien. Je kent en doorziet dan jouw manier van reageren steeds beter en zo langzamerhand hoeft jouw Maan dan niet meer alleen een reflectie te zijn van je eigen tekorten. Je Maan hoeft dan niet meer in strijd te zijn met je Zon, je ego hoeft dan niet meer in strijd te zijn met je hart. Als je hart de leidende rol heeft overgenomen, dan ga je anders met al die prikkels die op je afkomen om, dan reageer je anders, meer vanuit evenwicht, meer vanuit je hart. Dan geeft de Maan nog altijd je primaire reactiepatroon aan, maar dan heeft dat een positieve werking, de positieve kant van het teken waar jouw Maan in valt komt dan direct naar voren in plaats van de egokant ervan. En dan hoeft jouw Maan niet meer in projecties te vervallen, geen vervormde beelden meer te geven. Het is dus goed om naar je reactiepatronen te kijken en te ontdekken in hoeverre dat nog projecties zijn van de tekorten die je voelt in jezelf.

Projecties nader bekeken
Projecties zijn illusies, onechte waarnemingen en die komen niet van de Zon, maar van de egokant van de Maan. In feite is het leven hier op aarde één warboel van projecties! Ik zou dan ook niet durven beweren dat we daar als mens volledig van los zouden moeten kunnen komen. Ik kan niet overzien of dat mogelijk is. Maar we kunnen wel proberen ons er bewust van te worden en dat kan zodra we ons bewust worden van onze afhankelijkheid. Dan zien we of we dingen op anderen projecteren vanuit die leegte van ons eigen ego. We plakken dan plaatjes op de ander of op de buitenwereld vanuit ons eigen tekort. Zolang we nog niet accepteren wie we zelf zijn inclusief alle kwetsbaarheden en tekorten die we hebben, zijn we nog afhankelijk van wat de omgeving biedt. En dat is nooit genoeg natuurlijk! Een bodemloze put! En dus hangen we ons gevoel van tekort aan onze omgeving op.
Omdat dit soort projecties altijd een warboel en negativiteit creëren is het van groot belang je hart te openen voor het wel en wee van je ego waardoor je je bewust wordt van wat je doet. Hoe reageer jij op bepaalde situaties die je raken? Dat geeft al heel wat duidelijkheid.
Naast alle negatieve, zijn er ook projecties van positieve aard, projecties die een opbouwende werking hebben. Natuurlijk, er is immers niets wat geen tegenpool heeft. De positieve soort van projectie is wat we eerder beschreven als synchroniciteit.
Een voorbeeldje daarvan is het volgende: jij bent bijvoorbeeld heel streng voor jezelf. Je mag niks, je moet alleen maar, dat is jouw egosysteem. Je staat jezelf niet toe te relaxen. Je overleeft. Je leven lang ben je daar al druk mee. Dat is dan jouw energie van binnen, een ‘moet-energie’ en van buitenaf krijg je dan ook steeds te horen: “Doe jij dit eens even, of doe jij eens dat!” Er wordt jou dan van buitenaf van alles opgelegd en daar raak jij behoorlijk gefrustreerd van. Pure synchroniciteit. Dus opbouwend! Kijk maar:
Jouw ego reageert vanuit bepaalde pijnprikkels van binnen die dan weer pijnprikkels van buitenaf oproepen. De mensen die jou van alles opleggen zijn letterlijke projecties van je eigen innerlijke strengheid. Die mensen moéten er dan wel zijn, die heb je in wezen zélf gecreëerd! Ondertussen lijk je nooit eens rust te krijgen maar op een gegeven moment krijg je het zo benauwd in je krampachtige leven, dat je daar uiteindelijk uit ópstaat en vanuit je hart durft te zeggen: “En nu ik! Ik moet niks meer, ik mag ook! Ik heb hetzelfde bestaansrecht als ieder ander om me heen! Ik hoef niets meer dan anderen te kunnen of te doen want ik ben gelijkwaardig aan iedereen!” Als dit bewustzijn ontwaakt dan kan het best zijn dat je even doorschiet naar de andere kant. Je doet dan bijvoorbeeld even helemáál niets meer. Maar dat geeft niet, dat is een normale reactie, dat komt vanzelf weer in balans. Want zo kom je dan uiteindelijk toch terug in jezelf. Je zelfrespect komt naar boven en dat is dan ook precies de bedoeling geweest van al die benauwenis. Zo groei je van je maanreacties naar je zonnekracht. De mensen die jou als autoriteiten van alles opgelegd hebben gaven jou de mogelijkheid om wakker te worden op de autoriteit in jezelf. Zij lieten jou precies zien wat jij met jezelf deed! Zij waren je spiegel. Dit zijn projecties die uiteindelijk uitermate opbouwend zijn en die zijn dan ook vanuit je hoger zelf gekomen, zijn vanuit de stroom van je ziel gecreëerd.
Maar projecties vanuit het ego, dat is andere koek. Zolang jij niet ziet dat die vanuit je éigen tekorten komen werken ze negatief en creëren ze meer negatief. Ze zijn schijn, illusie, het zijn onechte verbindingen met de ander, want die staan in feite alleen in verbinding met zichzelf. Ze komen uit je eigen ego en keren op jezelf terug. Net als een spiegel dat doet. Als je lelijk wilt zien zie je lelijk. Herinner je je dat verhaal over jaloezie uit het eerste hoofdstuk? Over die vrouwen die aan de koffie zaten? Dat is een goed voorbeeld van negatieve projectie. Die vrouw die niet wilde weten dat ze jaloers was vervormde dat kwetsbare geven in een giftige opmerking. Die schijnbaar onschuldige opmerking van: “heb je dat háár gezien?” had niets met die ander te maken, alleen maar met zichzelf!
Alles en iedereen om ons heen is onze spiegel. Daarin zien we onze eigen (tijdelijke) werkelijkheid. Als we góed kijken zien we of we wel of niet verbonden zijn met het licht in ons hart. Alleen van daaruit is er een échte werkelijkheid.
Laten we het zo stellen: als je 24 uur per dag verbonden zou zijn met het licht in je hart dan zijn er geen projecties meer nodig. Dan ben je écht, dan ben je je Zon en is alles écht!
Maarja, welk mens kan dat altijd? We zijn méns en dus zijn we in beweging. We zijn mens en hebben dus altijd met ons afhankelijke egootje te maken en dat blijft. De kwetsbaarheid van de Maan speelt op aarde altijd een rol. Dat gevoel van tekort hoort bij het leven. We komen tekort en we schieten tekort. Een gegeven. Tot zover is het ook oké. Als we dat eenvoudig accepteren is er niets aan de hand. Maar doen we dat niet, dan heeft het ego een leidende rol.
Er is niets negatiefs aan ons ego als we dat kennen en accepteren. Maar het gaat fout zodra je het ontkent in jezelf, want dan gaat het negatief in werking. Door ontkenning van je eigen tekort, wil je dat namelijk wél door anderen ingevuld zien. Het ontkennen van je kwetsbaarheid vervormt in negatieve energie. En dus is de ánder dan onaardig, ziet er niet uit, klunzig, saai, humeurig, leugenachtig, gemeen, laf, jaloers, gierig, achterdochtig, of noem alle negatieve dingen maar op. Als je je eigen tekorten niet wilt zien versterk jij je behoefte die in anderen te zien. Want iets búiten jou moet jouw tekorten invullen! Anderen moeten jouw tekorten invullen. En die schieten dan natuurlijk altijd tekort! En zo raak je verstrikt in illusies, want waar gaat dit dan eigenlijk nog over? Maneschijn! Maan wordt waan!
Door gebrek aan eigenwaarde en ongeloof in jezelf, door ongeloof in eigen bestaansrecht en ongeloof in eigen kwaliteit, door een onderliggend gevoel van ongelijkwaardigheid (en wie heeft dat niet ergens zitten?) is er dus meteen een spiraal naar beneden als je dat niet van jezelf ziet. Want de ánder of het leven voldoen dan niet en dat is het begin van alle strijd.
We hebben er allemaal in meer of mindere mate last van en we zijn ons er lange tijd helemaal niet van bewust wat we daar dan mee doen. Maar projecties stuiten uiteindelijk altijd op jezelf terug. Want met die projecties kun je geen echte verbinding met de ander maken en daar word je niet gelukkig van. En dát kan jou dan wakker maken op waar het eigenlijk aan schort. Het antwoord is altijd………… eigenwaarde en zelfrespect!
Over projecties alleen al zou je een boek kunnen schrijven. Want we hangen er met z’n allen van aan elkaar! Maar het gaat om het echte samen als we een betere wereld willen en projecties hebben niets met samen te maken, alleen met jezelf. Als je een betere wereld wilt, begin dan bij jezelf en kijk dan naar jouw reacties. Het is de egokant van je Maan die dan speelt. Want het is van groot belang inzicht te krijgen in waar en hoe jij nog projecteert.
Er zijn ontelbare mogelijkheden, maar toch nog even een voorbeeldje: jij voelt je gefrustreerd omdat er van alles mis gaat. In plaats van de oorzaak in jezelf te zoeken en te accepteren dat het misschien niet de juiste tijd is voor de dingen die jij nu graag zou willen projecteer je jouw frustratie op je omgeving. Niets en niemand deugt dan even voor jou, je bent boos maar wilt dat niet zijn. Maar zo gooi je energiematig toch prikkeldraad om je heen en vervolgens krijg je nog ruzie óók! Projecties werken als een boemerang, maken jou zélf een kopje kleiner en je vóelt je al zo gefrustreerd! Van kwaad tot erger heet dat dan. Zo blijft die kwetsbare Maan in afhankelijkheid hangen.
Frustraties horen nou eenmaal bij menszijn zo nu en dan. Gefrustreerd zijn mag! Zodra je dat de ruimte geeft geef je jezelf meteen weer lucht. Misschien kun je er naderhand dan zelfs wel om lachen. Maar als jij je verzet en het niet accepteert creëer je een spiraal naar beneden. Het is zó belangrijk wat je met je ongenoegen doet!
Het kan ook zijn dat jij een ‘projectiescherm’ voor anderen bent. Ook dat is een tekort aan zelfrespect. Als jij zo in elkaar zit dat jij je grenzen niet goed weet te bewaken, teveel open staat en dan ook nog als primaire reactie hebt om de schuld in jezelf te zoeken, dan kan het lang duren voordat je ontdekt dat er van alles en nog wat op jou wordt geprojecteerd. Je kunt dan van alles en nog wat in je schoenen geschoven krijgen, terwijl dat de werkelijkheid dan niet hoeft te zijn. Of het kan bijvoorbeeld zijn dat er alsmaar een beroep op je wordt gedaan als die ander dat nodig heeft. Alleen als die ander dat nodig heeft, want als jij het nodig hebt is die ander niet thuis. Jij levert je uit, je geeft álles wat je in je hebt. Je wordt steeds leger. Die ander is dan een projectie van jouw tekort aan respect voor jezelf. Ook in dit geval is het aan jou om je grenzen duidelijker te maken door jezelf meer te respecteren en als volwaardig te beschouwen, waardoor jij jezelf duidelijker beschermt. Dan houden die projecties vanzelf op te bestaan! Als jij jezelf respecteert, doet een ander dat vanzelf ook! En zoniet, dan heb je daar geen last van, het raakt je niet. Je draait je om en laat die ander gewoon los.
Ook collectief gezien hebben we al zolang met z’n allen in een wir-war van onbewuste projecties vastgezeten en we zitten dat nog steeds. We geloven al zolang in de illusiewereld, in de schijn van de Maan. De Maan die als een opvangschotel van signalen werkt, hetgeen ook zo mooi, zo ontvankelijk en zo begripvol kan zijn. Het is van groot belang ons van projecties bewust te worden, want die houden ons afhankelijk en klein en dat is onze werkelijkheid niet…

Wat is werkelijkheid?
Hoe kunnen wij weten wat de echte werkelijkheid in je hart is (de Zon) als we verstrikt zitten in illusies van ons ego (de Maan)? Van daaruit kunnen we die werkelijkheid niet overzien. Ons ego ziet alleen bespiegelingen. De wereld is niet wat die lijkt te zijn als je vanuit je angstige benauwde perspectiefje kijkt. Er ligt dus een grote uitdaging om uit dat beperkte hoekje te durven stappen en verticaal te gaan kijken in plaats van horizontaal. In vertrouwen op de samenhang word je blik meteen ruimer. Je blik verruimt zich als je vertrouwt op het feit dat jij je egostukjes mag hebben en dat die hun kracht verliezen zodra jij jezelf toestaat die te hebben. Dan kun je zien dat er in werkelijkheid (= van bovenaf gezien, vanuit overzicht dus) evenwicht is tussen positief en negatief in jezelf, zodra je daar mee weet om te gaan. Zodra je dat weet te accepteren dus. In acceptatie zit je op het 3de punt erboven, het punt van liefde, je hart. Zodra al die kantjes er in gelijkwaardigheid mogen zijn en al die kantjes het daglicht mogen zien, boven mogen komen in plaats van onderdrukt en afgewezen, is er meer balans in jezelf, en dus meer balans met alles en iedereen om je heen. Dan zie je ook dat we met z’n allen in hetzelfde schuitje zitten, dat we allemaal die positieve en negatieve stukjes hebben en dat we allemaal groeien naar dat overzichtspunt toe, een open hart. Je Zon is je hart en dat is dus de plaats van waar je de echte werkelijkheid kunt zien. Je Maan is je gevoel en daarin ligt je kwetsbaarheid waar je mee om moet leren gaan door die als gelijkwaardig te accepteren, eenvoudig als behorend bij het menszijn. Je gevoel maakt je warm, rijk en boeiend. Maar je gaat onderuit zodra je gevoel zodanig wordt geraakt dat je uit evenwicht bent. Dan ben je uit je Midden weg, uit je hart weg en dus uit balans. Dan ben je je autonomie kwijt en zie je de werkelijkheid niet meer zoals die is, maar zie je die vanuit je afhankelijke ‘maanwereld’ die vol projecties zit. Het is eigenlijk grappig te bedenken dat we allemaal wel weten dat bij mediteren het stil maken van je denken wordt bedoeld. Er bestaan talloze oefeningen om je hoofd stil te maken, de ‘leegte’ wordt dat dan genoemd. En dáárin zie je dan de echte werkelijkheid. Zo groei je in bewustzijn. Maar dit is voor je gevoel net zo! Als je alle bewegingen in je gevoel, al je emoties loslaat en stil krijgt, dan zie je de échte werkelijkheid, dan groei je in bewustzijn, ben je in je ‘midden’, in evenwicht en zie je de échte werkelijkheid. Verlost van vastzittende emoties ben je een liefdevol mens.
Emoties De Maan hoort van oorsprong bij het 4de huis en dat is het gebied van je gevoel, maar is ook je privé, je innerlijke psyche, je huiselijke situatie, je ouderlijke huis, je afkomst en je verleden, dat hebben we gezien bij de Huizen. Je Maan kan dus ook thema’s aangeven uit je verleden, aangegeven door huis en teken waarin de Maan valt en de aspecten die hij maakt. De manier waarop wij met gevoel omgaan is essentieel in onze groei naar het zijn van een evenwichtig en liefdevol mens. Maar in je jeugd ben je natuurlijk het sterkst aan je maangedrag onderhevig. Je afhankelijkheid en je strijd daarop spelen dan nog een hele grote rol. Heftige emoties horen er dan vaak bij. Maar juist door al die wisseling en beweging in je gevoelens en al je ervaringen die je daardoor opdoet, groei je langzamerhand naar je kracht, slinger je uiteindelijk niet meer zo heen en weer en kun je ontdekken dat je een keuze hebt je heen en weer te laten slingeren of niet! Jij hebt de keuze hoe jij met je gevoel om wilt gaan. Maar zolang je nog ondergedompeld zit in je emoties en er niet bovenuit weet te kijken, voel je dat helemaal niet zo! Pijnprikkels zullen er altijd wel zijn, omdat we nou eenmaal op aarde zitten. En pijnprikkels komen altijd via je maanstuk naar binnen, in je onderbuik. Op zoek naar veiligheid ontvangen we ieder signaaltje, staan we zo ópen, zo afhankelijk als we zijn. En dan kun je al gauw in emoties vervallen en die halen je uit je centrum weg en dan ben je je balans kwijt. Bij het teken Kreeft kun je dit ook lezen. Zodra er emoties zijn ben je je evenwicht kwijt. Maar langzamerhand leer je juist door al die emoties, dat dat zichzélf alleen maar versterkt! Iets kan al pijnlijk genoeg zijn op zich, pijnlijke dingen gebeuren nou eenmaal. Maar je maakt het alleen maar erger door in die emoties te blijven hangen. Dat hoeft niet. Daar ligt een kéuze. Jij bent vrij om wel of niet in emoties te gaan! En zijn je emoties toch geraakt, dan nog ben jij vrij in je keuze daar snel weer uit te stappen. Kijk ze aan, geef ze de ruimte, en laat ze vervolgens weer los! Emoties zijn alleen maar uitstulpingen van gevoel en die kunnen er best even zijn als er heftige dingen gebeuren. Maar die hoeven niet langer te duren dan nodig. Het is de bedoeling daar wakker op te worden en te beseffen dat je je er ook weer uit los kunt maken. Huilen kan heel geneeskrachtig zijn. Maar blijven huilen is een spiraal naar beneden. Oud zeer moet worden opgeruimd door het verleden los te laten. En dat doe je door te beseffen dat het blijven zitten in emoties je niet zal helpen, allesbehalve zelfs! Het is goed ze er zo snel mogelijk weer uit te werken, maar wel zonder er aan voorbij te gaan! Want is je emotionele lichaam eenmaal in gang gezet dan zul je er wel eerst iets mee moeten. Het moet er dan toch eerst weer uit. Want de andere kant van de slinger is er natuurlijk ook: het niet toestaan van emoties terwijl ze er wel zitten, dat doen ook veel mensen en ook dat is uit evenwicht zijn. Je zult dus eerst moeten ontdekken hoe jouw manier van reageren op pijnprikkels is. Daarin zit naar alle kanten beweging. Teveel of te weinig is altijd uit balans. De Maan in je horoscoop geeft aan hoe dat bij jou zit. Zet je dat vast in ijskou, of stroom je er juist van over? Hoe dat ook zit in jouw basisstructuur, je kunt met jezelf de afspraak maken, je niet meer zo heen en weer te laten slingeren en zo blijf je steeds vaker in je gevoel dat neutraal is, vanuit je midden komt, vanuit je hart en dat is meelevend, ontvankelijk en warm. Dan weerspiegelt de Maan alleen nog je warmte, die je kunt geven waar omstandigheden dat vragen. Aan anderen of aan jezelf. Want dáár ben je dan gevoelig voor, daar ben je dan ontvankelijk voor. En dat is heel wat anders dan waar je eerst gevoelig voor was….! Emoties hebben alleen maar van alles nódig! Behoeftig als ze zijn omdat je dan in je onderbuik vastzit en stap daar maar weer eens uit… Maar toch kan dat! Dat kan door verantwoording te nemen voor de manier waarop jij met pijnprikkels omgaat. Doe je dat vanuit je ego? Of vanuit je warme hart? De Maan is ons ‘wasmiddel’ in tweeërlei zin: wassen is schoonmaken én groeien. Want juist door alle bewegingen op emotioneel gebied leren we met onze kwetsbaarheid om te gaan en wassen we ons door al dat waterige maangebeuren schoon van al die dingen die ons evenwicht verstoren. We groeien, juist door de verschillende bewegingen van de wassende Maan, terug naar ons échte zelf, naar warmte en begrip voor eigen en andermans kwetsbaarheid en pijn.
De Maan, de Moeder Via de moeder word je geboren op aarde, via de moeder ga je die beweging in. En het is ook ‘in de moeder’ dat je rust vindt in iedere beweging. Dat is letterlijk zo, maar ook in overdrachtelijke zin. Om dat uit te leggen eerst nog even de sleutelwoorden van de Maan. Die zijn: gevoelsleven, kwetsbaarheid, betrokkenheid als gevende kracht, water, vocht, vruchtbaarheid, begripvol, moeder en moederschap en dat is allemaal heel erg mooi. Maar de Maan is ook afhankelijkheid, emoties, projecties, gehechtheid, betrokkenheid waar je iets mee wilt en inhaligheid. De Maan is moeilijk voor ons zolang je afhankelijkheid nog de leidende rol heeft en jij vanuit je ego reageert, maar is werkelijk prachtig zodra je ermee hebt leren omgaan. Het gevoelsleven is altijd in beweging. Net als je denken. Zolang het principe van afhankelijkheid nog een grote rol in jouw leven speelt zijn er altijd prikkels van buitenaf die je raken en dan reageer jij terug naar buiten vanuit je geprikkelde afhankelijke ego. Zo zit je dan in je ego verstrikt.
Prikkels van buitenaf zullen er altijd zijn. We leven op aarde dus die horen er helemaal bij. Maar jij hebt de vrije keuze hoe je daarop reageert. Vanuit je ego, óf vanuit je hart. Dat hebben we gezien. Reageer je vanuit je hart dan stopt de beweging bij jou en creëer jij geen nieuwe pijnprikkels. Reageer je vanuit je afhankelijke ego, dan is je gevoel uit evenwicht en zo creëer je dan zonder dat te beseffen weer een nieuwe pijnprikkel die op je af gaat komen. Zo kun je dan verstrikt zitten in je ‘maanwereld’, in je afhankelijkheid, in je ego.
Een simpel voorbeeldje om dit duidelijk te maken: iemand beledigt jou. Reageer jij zwaar beledigd terug dan kun je het volgende alweer verwachten! Iemand beledigen komt altijd vanuit het ego en jij reageert dan vanuit je ego terug. Dat schiet niet op, zo blijft die beweging aan de gang! Maar trek jij je schouders op en laat je het gewoon los omdat je veronderstelt dat die ander kennelijk wat gefrustreerd is en ga jij gewoon door met waarmee je bezig was, dan stopt de beweging bij jou. Jij bent dan niét in emoties gegaan, maar gewoon in je gevoel gebleven, dichtbij jezelf, in balans. Zo bewaak je je gevoel, je warme hart is nog altijd warm wat er ook gebeurt. Maar ga je in emoties dan bewaak je je gevoel niet, je warmte niet. Ons gevoel is en blijft een kwetsbaar gegeven, waar we mee om moeten leren gaan. We worden daar steeds op uitgedaagd.
De Maan is ervoor, moeders zijn ervoor, om je op eigen poten te zetten, om je ónafhankelijk te maken en daar zijn alle pijnprikkels voor, daarom ga je door allerlei weerstanden heen. Er wordt wel gezegd dat problemen zegeningen in vermomming zijn…
Wat doe jij met alle prikkels die op je afkomen? Jij hebt de keuze. Stel jij de buitenwereld daar nog verantwoordelijk voor? Alsof jij een willoos marionetje bent van je buitenwereld, afhankelijk en onderhevig aan wat ‘de kosmos’ voor jou in petto heeft?
Dat ben je niet! Want de kosmos ben je zélf! De buitenwereld ben jij! Jij creëerde die zelf. Als je dát doorkrijgt, dan kun je anders met al die pijnprikkels omgaan. Dan neem jij daar zélf de verantwoording voor en dan kun je je vrije wil inzetten om ermee te doen wat jou goeddunkt. Maar dat komt dan vanuit je hárt! En vanuit je hart ben je vrij en onafhankelijk en weet je hoe je die emotiebewegingen kunt stopzetten, zodat jij in evenwicht blijft wat er ook gebeurt. Daar groeien we als mens naartoe. We verlangen daar allemaal naar, want dán kun je gelukkig zijn, ondanks alle prikkels die er op je afkomen in je leven.
En vergis je niet, zonder moeilijke emoties zijn betekent niét dat je gevoelloos zou zijn! Dat denk je misschien, maar dat is niet zo. Allesbehalve zelfs! Want in je hart zit juist je gevoel wat rijk en warm is en begripvol. Daar word je geroerd en dat is mooi. Vandaar uit ken je andere ‘emoties’, zoals dankbaarheid bijvoorbeeld en mededogen. Vanuit dat warme begripvolle gevoel begrijp je anderen in hun egobewegingen, want je begrijpt daarin ook jezelf. Je kunt dan zien dat je de pijnprikkels die worden gecreëerd vanuit ego’s stop kunt zetten. Je begrijpt dat dan ook
Afhankelijk zijn is onderhevig zijn aan van alles búiten je. Als je dat begrijpt en gewoon als iets heel menselijks ziet, als een kwetsbaar stuk dat wij allemáál hebben, dan ben je warm en begripvol en dat is de energie van de Maan in meest positieve zin, het moederprincipe. Zodra je je eigen ego en alle bewegingen die dat maakt door en door kent en liefdevol begrijpt en accepteert in jezelf dan begrijp je alle andere ego’s ook! Je bent dan als een moeder die met haar armen wijd openstaat voor het kind in jezelf en dat ben je dan voor iedereen. Je bent dan als een moeder die haar kind begrijpt en warm en liefdevol omarmt, ook als het helemaal uit evenwicht is. Als jij in de puree zit, dan is dat dé manier om er weer uit te komen. Zo ga je dan met jezelf en óók met anderen om. Dan ben je een mens die met gevoel heeft leren omgaan. Een mens die de kwetsbaarheid die nou eenmaal bij menszijn hoort heeft geaccepteerd. Een moeder doet dat ook!
We zijn als de Zon (= onze autonome kracht) op aarde gekomen om om te leren gaan met de Maan (= onze kwetsbaarheid). Als we daarmee om leren gaan door daar begrip voor te hebben, dan is kwetsbaarheid prachtig. Want dan maakt juist kwetsbaarheid jou méns onder de mensen. Gelijkwaardig aan iedereen waardoor een gevoel van broederschap kan ontstaan. Als jij je kwetsbaarheid accepteert als behorend bij het menszijn dan geef jij de ander de ruimte óók kwetsbaar te zijn.
Een echte moeder begrijpt de kwetsbaarheid in zichzelf. Een echte moeder geeft iedereen die ruimte, omdat zij het begrijpt. Dat is haar kracht. En die moeder kunnen wij zijn, allemaal, of je nou man bent of vrouw, kinderen hebt of niet. De mooie kant van de Maan is prachtig, het is warm en begripvol openstaan voor alles en iedereen.

Veiligheid
De Maan is een wisselend principe, dat hebben we gezien. Op het gebied, het huis waar hij staat in je horoscoop, zit verandering, zit beweging, daar zit je groei. Daar zit de beweging die jou uiteindelijk terug kan brengen naar je innerlijke kracht, de stralende kracht van je Zon. De Maan is altijd het receptieve, het ontvankelijke principe. Logisch dat dat gevoelig ligt! Logisch dus ook dat juist de Maan in eerste instantie aangeeft waar jij sterk afhankelijk bent. Want je gevoel van veiligheid en geborgenheid zoek je immers eerst nog buiten je! In mensen om je heen, of in omstandigheden. Die zou je het liefst willen veranderen, zodat dat altijd veilig voor je voelt. Dan kan je zekerheid daarop bouwen denk je dan, want dat is je behoefte, dat is de leegte die je van binnen voelt. Dat ligt dan zo gevoelig, dat je je ook door van alles en nog wat bedreigd en aangevallen voelt en zo blijft de wereld een onveilige plek voor jou.
Maar je ware veiligheid, je echte geborgenheid is maar op één plek te vinden. Die zit alleen binnen in jezelf! In je hart waar je licht zit. In vol respect voor de imperfecte mens die je bent. Daarin kun je je veiligheid vinden, zodra jij mag zijn die je bent en daar geen voorwaarden meer aan stelt. Dan heb jij je zelfrespect gevonden. Als je dat hebt gevonden ben je erdoor heen je afhankelijkheid van buiten af in te willen vullen en dus kun je meer onafhankelijk en autonoom in het leven staan. Zelfs als jij dan soms even aan iemand vraagt een arm om je heen te slaan omdat je je kwetsbaar voelt, dan nóg ben je onafhankelijk. Afhankelijkheid hebben we nou eenmaal. Net geboren op aarde begint het daar al mee. Dan ben je al afhankelijk van de voeding die je moeder je geeft. Afhankelijkheid hoort dus bij mensen.
Als jouw afhankelijkheid er gewoon mag zijn en jij gewoon kunt zéggen: hélp me, sla even een arm om me heen, knuffel me even, of wat dan ook, als jij ruimte geeft aan die behoefte, dan is die ander er ook en die geeft jou met liefde en plezier waar je om vraagt. Maar wil jij je afhankelijkheid niet, verzet je je ertegen en geef je dat geen plaats, dan zal afhankelijkheid júist een hoofdrol spelen! Want dán voel je je beledigd als de ander jou niet geeft waar jij zo’n behoefte aan hebt, maar dat uit je dan niet en zo ontstaan al die projecties en zijn de bewegingen in je gevoelsleven niet van de lucht!
Maar als jij jezelf toestaat afhankelijk te zijn en kwetsbaar te zijn, dan is dat vragen vanuit je hart, vanuit kracht, vanuit zelfacceptatie. Daarin voel jij dan je veiligheid, je zekerheid. Die begint van binnen! Al lijkt dat dan nog zo afhankelijk, het is het dan tóch niet! Maar andersom: als jij niet wilt weten dat je je afhankelijk voelt, geen arm om je heen durft te vragen, niet durft te zeggen dat je onzeker bent of het even niet meer weet, als jij je niet kwetsbaar durft op te stellen, dat is pas écht afhankelijk zijn! Want dan zit je gevangen in je eigen ego wat nog voorwaarden stelt en zich zo nodig nog handhaven moet en dat geeft een enorm gevoel van onveiligheid. Die onveiligheid projecteer jij dan op de wereld en die is dan ook onveilig voor jou!
Sta jij jezelf toe te zijn zoals je bent, of dat nou krachtig is of kwetsbaar, leuk of niet leuk, aardig of niet aardig, positief of niet, dan ben je meer in evenwicht en veel minder onderhevig aan de wisseling die het aardse leven nou eenmaal biedt. Dan voel je veiligheid in jezelf. Want dan ben je gelijkwaardig aan ieder ander omdat je dan weet dat iéder mens kwetsbaar is, niemand uitgezonderd en dat ook mag zijn!
Je bent dan een radar die héél direct reflecteert, daar zit niets tussen, het mag er direct zijn, er wordt direct uiting aan gegeven. Dan ben je een zender en ontvanger van signalen van behoeften van jezelf en ook van anderen waaraan jij je warmte dan geeft. Geef jij jezelf de vrijheid je kwetsbaarheid te uiten dan geef je die vrijheid aan anderen ook. Ook dat is de Maan! Kijk maar naar hoe we het symbool ervan schrijven, net een schotelantenne, die trillingen van alle kanten ontvangt en zendt! Het zenden en ontvangen is gelijkwaardig geworden. Als jij jezelf toestaat kwetsbaar te zijn ben je een gevende kracht geworden.
Het is dus ongelofelijk belangrijk dat alles wat jou tot mens maakt, er mag zijn. Dan speelt je hart de leidende rol, ook al ben je nóg zo uit balans!
Vanuit het hart bekeken is je gevoelsleven vol warmte, vanuit je ego is het emotionaliteit en dat lijkt warm maar is het niet.
Vanuit het hart is kwetsbaar durven zijn pure kracht, vanuit het ego lijkt het zwakte en kan het een bron van ellende zijn.
Vanuit het hart ben je warm en open, vanuit het ego wil je hebben en laat je niet los.
Vanuit het hart ben je open en begripvol en vrij en gevend, vanuit het ego ben je inhalig en gehecht.
Vanuit het hart is betrokkenheid mededogen, vanuit het ego is het de angst alleen te zijn.
Al die egokanten kennen we. Allemaal. Ze voelen allemaal onveilig aan. Maar op het moment dat we ze mogen hebben zijn ze opeens zo onveilig niet meer!
Maar zolang we ons met onze egomaan identificeren geloven we niet in onze eigenlijke onafhankelijkheid en dan zit je in die onveilige kant vast.
Kwetsbaarheid is de uitdaging. Alles wat er op aarde is voelt veilig of onveilig aan. In onveiligheid kun je jezelf verliezen, maar het is de bedoeling daaruit óp te staan. Zodra je gevoel geraakt wordt, word je getoetst op je innerlijke kracht. De kracht die in je hart zit, de kracht van je Zon.
Als we vrij en gelukkig willen zijn is het nodig je veilig te voelen in jezelf. En om dat te kunnen is het de bedoeling dat we ons identificeren met onze échte werkelijkheid, dat wat we écht zijn, onze liefdevolle kern, de Zon. Daar zijn we onafhankelijk om vrij te kunnen stralen. Dat stijgt boven alle wolken van het ondermaanse uit!
Kwetsbaar durven zijn (je Maan) is een enorme innerlijke kracht (je Zon). Vanuit innerlijke kracht durf je kwetsbaar en afhankelijk te zijn. Op die manier zijn je Zon en je Maan samen. Op die manier zijn ze een aanvulling op elkaar. Dan is het ‘nieuwe Maan’ voor jou geworden en kan je een hele nieuwe fase in je leven ingaan.

Nieuwe tijd
Over de groeiweg die de Maan ons geeft kunnen we lang doen. Soms wel dertig jaar, zoals in de generatie van de vijftigers van nu. Of langer. Er zijn zelfs veel mensen die in dit leven helemaal niet loskomen uit die verstrikking van het ego, mensen die niet loskomen van hun identificatie met de afhankelijke kant van de Maan en zo blijven ze in die cirkel van hun eigen ego gevangen. Die blijven dus tot aan hun dood toe aan al die wisselende stemmingen onderhevig en ervaren de vrijheid van hun hart die evenwicht geeft en innerlijke rust en vrede niet in dit leven. Terwijl de jeugd van nu het wellicht juist veel sneller kan gaan doen, want die zijn al met meer bagage op aarde gekomen omdat zij de generatie zijn die de aardbol een push kunnen gaan geven naar de nieuwe tijd, een tijd van meer sámen. Dat zal de tijd moeten leren.
Het watermantijdperk breekt aan, waarin het steeds meer om bewustwording gaat van waar het nou eigenlijk écht allemaal om gaat: liefdevol zijn. Het gaat er nu om, om wakker te worden op alles wat ons blokkeert om vrij te zijn, om ons gelijkwaardig te voelen, waardoor dat liefdevolle er kan zijn. Uranus is de afgelopen jaren door zijn eigen teken Waterman gegaan, en al is dat natuurlijk al eerder gebeurd, -de omloop van Uranus is immers 84 jaar -, toch is het voor het eerst dat Uranus door eigen teken liep sinds de ontdekking van Pluto, in 1930, sinds de transformatie-energie van Pluto collectief voorhanden is! Het is dus mogelijk nu voor iedereen, om zich los te maken uit de valkuil van afhankelijkheid. Uranus loopt nu in Vissen, het teken van loslaten bij uitstek!
Het is nu mogelijk om je los te maken van veiligheid die je nog buiten je zoekt, wat een afhankelijk gegeven is. Want je zekerheid draag je van binnen, in je bekkenbodem die verbonden is met je kern, het lichtje in je hart. In alle beweging die de Maan geeft gaat die beweging eerst nog van buiten naar binnen, je wilt eerst nog van buitenaf veiligheid hebben en daar doe je van alles voor. Je wilt hébben, je wilt ontvangen! Afhankelijker kun je niet zijn! Daar gaan we allemaal doorheen. Maar het is nu meer mogelijk dan ooit die zekerheid van binnen te vinden, want er zijn steeds meer mensen die hun kwetsbaarheden tegenkomen en ermee aan de slag zijn. Want álles komt in deze tijd aan het licht! Er kunnen nu meer lichtjes opgaan dan ooit, want het is schoonmaaktijd op de aardbol! Zodra je kwetsbaarheid accepteert als behorend bij je menszijn ben je onafhankelijk en vrij en kun je licht bréngen in de wereld. Dan is de beweging van de Maan van binnen naar buiten gegaan! Dan ben je een gevende kracht geworden als een stralende zon. Je bent dan je Zon die het licht op je Maan laat schijnen. Willen hebben is dan geven geworden, diep van binnenuit.

Het huis waar je Maan staat geeft het gebied aan waar alle bewegingen plaatsvinden. Je primaire reactie op prikkels kun je daar vinden en het is het gebied waar jij je eventueel in terugtrekt als je behoefte hebt aan veiligheid en geborgenheid. Want daar, in dat huis, en op de manier van het teken waar de Maan in valt zoek jij je oké-gevoel. Daar ligt je afhankelijkheid die je in eerste instantie van buiten af in hoopt te vullen. Maar die afhankelijkheid is de basis waarop je kunt groeien, terug naar een veilig gevoel in jezelf.