Een beetje licht op Kerst…

—– om dit artikel te printen, klik HIER ——-

Voor wie dit leest, ’t is een lang verhaal! Lang geleden geschreven voor de kinderen hier en voor álle kinderen die misschien ooit eens willen weten waar kerst nou eigenlijk in essentie over gaat. Dat is niet zomaar een, twee, drie verteld! Dat gaat over licht, heel veel licht, niet eens zo’n beetje… zelfs de dierenriemtekens komen even langs! Wat doet dat kindje in die kribbe? Wat doen die os en die ezel daar? Wat doen die slapende herdertjes eigenlijk in dat veld? Waarom een boom? Waarom doen we daar lichtjes in en ballen en misschien zelfs een piek? Wat bezielt ons in ‘s hemelsnaam met kerst? Behoorlijk wat leesvoer, maar misschien vind je dat nu juist wel fijn, nu deze kerst een beetje sober, maar niet donker hoeft te zijn.

Lichtjes op het kerstverhaal…

Het is fijn om voor jullie eens even op papier te zetten wat kerst eigenlijk betekent. Juist in deze tijd waarin er zoveel onderuitgaat is het misschien een goed idee om te weten waarom kerst altijd wel zal blijven bestaan. Het is namelijk eigenlijk een verhaal over licht en liefde en dat is een waarheid die altijd blijft.
We weten natuurlijk wel dat het om de geboorte van Jezus gaat, dat hij in een kribbetje lag in een stal, omdat er in de herberg geen plaats voor Jozef en Maria was. En dat er een os en een ezel waren en herders. En dat er een grote ster stond aan de hemel en dat er later drie koningen uit het oosten kwamen die goud, wierook en mirre als cadeautjes meebrachten. Iedereen weet dat natuurlijk wel. Maar wat bezielt ons om dat jaar in jaar uit te vieren? En dat al eeuwenlang! Het móet dus wel een oerwaarheid bevatten, een eeuwig iets dat ons diepste weten raakt, net zoals sprookjes dat bijvoorbeeld doen. Kinderen als jullie snappen direct waar het over gaat, iets wat wij, volwassenen vaak niet meer kunnen.

Historisch gezien moet Jezus wel een bijzonder iemand zijn geweest, een inspirator in zijn tijd, hij sprak over liefde en schopte daarmee heilige huisjes omver, wat natuurlijk niet werd getolereerd. Maar de geschiedenis doet er niet zo toe denk ik, er zijn wel meer bijzondere kindjes geboren uit wel meer bijzondere ouders, dat zijn jullie ook! En jullie vinden dat van jullie eigen kindjes straks natuurlijk ook! Maar jullie verjaardag vieren we toch ook niet met de hele mensheid? En dan al eeuwenlang? Waarom voelen we allemaal, waar ter wereld dan ook, dat de kersttijd iets bijzonders is? Wat beziélt ons? Dat móet wel iets zijn wat onze hersens te boven gaat…

In diepere zin gaat het over een dimensie die onze hersens inderdaad te boven gaat. Het gaat over de onbevangenheid, over het ónvoorwaardelijk openstaan, zoals kinderen dat allemaal nog doen. Iets waar wij als volwassenen zo veel van kunnen leren! Wij hebben vaak zoveel verstorende verhalen in ons hoofd! Terwijl wij dan denken weldenkend en realistisch te zijn! En volwassen…! Maar eigenlijk zijn we pas echt volwassen als we weer opnieuw onbevangen kunnen zijn en ons hart open durven laten staan. Als alle verhalen een beetje losgelaten zijn…

Kerst is bedoeld als een tijd van veel gezelligheid waarin we het liefste met iedereen samenzijn die je liefhebt en waarin we mensen die eenzaam zijn niet vergeten. Het is zelfs een tijd waarin in felle oorlogen vaak een wapenstilstand wordt afgekondigd! Hoe is dat mogelijk, zelfs nog in onze tijd waarin kerken net zo hard omvallen als banken en iedereen zo druk is met zichzelf en zogenaamde zekerheden? Een wereld waarin we logisch denken te denken, een wereld waarin we zo vaak voor buitenkant gaan, voor zogenaamde zekerheden wat helemaal geen zekerheden zijn, een wereld waarin we ons innerlijke kind totaal verwaarlozen en we meestal helemaal niet zo open en zéker niet onbevangen zijn. Een tijd waarin we zo ver af zijn komen staan van de diepere betekenissen in alles, hoe kan de geboorte van dat ene kindje dan in vredesnaam zo belangrijk zijn?

We zitten in een wereld waarin crisis hoogtij viert. Een tijd waarin álles onderuitgaat wat geen juiste inhoud omvat. We zitten inderdaad in een overgangstijd waarin alle misstanden naar boven komen en waarin veel buitenkanten door de mand vallen omdat het geen waarheid bevat. Het is duidelijk dat we naar een tijd gaan van binnenkanten waar waarheid zit, alleen de waarheid blijft altijd overeind. Het is een tijd waarin het de bedoeling is dat we de essentie van alles, de wérkelijke inhoud van alles kunnen gaan zien, doodeenvoudig omdat de onbezielde buitenkant niet meer voldoet. Enfin, met kerst vieren we de geboorte van Jezus. En dat gaat niet zozeer over de geboorte van een bijzonder kind, maar om de werkelijke inhoud van dat verhaal.

Jezus was iemand die zich niet liet leiden door buitenkanten, hij bleef met de binnenkant, de echte waarheid, de essentie van zijn wezen verbonden, wat er ook gebeurde in zijn leven. Hij wist dat hij ‘een kind van God’ was, net als wij allemaal. Anders gezegd: een multidimensionaal wezen, voor altijd verbonden met zijn Bron, die Liefde is. Dat kon niets of niemand hem ontnemen. De liefde was zijn boodschap. Hij oordeelde niet, zelfs niet de mensen die hem terechtstelden. Daarover zei hij alleen “ze weten niet wat ze doen”…een kwestie van bewustzijn dus…!
Wát een belangrijke boodschap zit daar in!!!

Liefde is bewustzijn. Bewustzijn is liefde. Bewustzijn is het licht dat je opgaat en dat kan met kerst een flinke boost krijgen. Het is een tijd waarin weer eens even duidelijk kan worden waar het eigenlijk om gaat in het leven. Liefde is het licht dat boven alles uit stijgt, dat is de symboliek van de ster van Bethlehem! En de wijzen (uit het oosten en het westen) zeggen: “Hoe meer ik weet, hoe meer ik weet dat ik niets weet!”.
Zo vol ontzag waren zij destijds voor de grootsheid van de samenhang van alle dingen. Ze wisten dat er een verband was tussen die stralende ster en dat stalletje in Bethlehem. Stel als we allemáál dat bewustzijn zouden hebben, wat zou de wereld dat stukken lichter zijn! Stel als we allemaal zouden weten dat licht en liefde en bewustzijn andere woorden voor hetzelfde zijn…

Met kerst vieren we de geboorte van het bewustzijn van wat liefde eigenlijk is. Het feest van het licht! Er kunnen ons lichtjes opgaan! Kerst is in feite de geboorte van je bewustzijn waarmee je naar de essentie, de wáre inhoud van alle dingen kunt kijken. Wat een innerlijke vrede kan dat geven! Geen wonder dat er met kerst zoveel over vrede wordt gesproken! Het verlangen daarnaar is zo groot!

Als we zouden weten dat we in essentie allemaal een gelijkwaardig deel van de eenheid zijn, zou ieder oordeel toch kunnen ophouden te bestaan? Dan zouden we onze verantwoordelijkheid nemen voor alles wat we zelf scheppen, met onze gedachten, iedere dag opnieuw! We zouden dan bijvoorbeeld kunnen zeggen dat we in essentie allemaal een Jezus zijn, want hij staat symbool voor liefde, en wij hebben allemaal die liefde in ons, al is die soms ver weggestopt, we hebben allemaal een hart dat naar liefde verlangt. Dat licht heeft iéder mens ergens van binnen!

En dan zouden we ook kunnen zeggen dat we in essentie allemaal Josef zijn, dat we allemaal Maria zijn, dat we allemaal herder zijn, dat we allemaal os en ezel zijn, en dat we allemaal die drie koningen zijn. Want dat zijn allemaal symbolen die onze ware inhoud aangeven. Maar nu loop ik op ’t verhaal vooruit…

Om te beginnen, Jezus beweerde destijds dat hij de Zoon van God was en dat wij dat allemáál zijn. Sjonge, wat klonk dat toen rebels! Dat heeft zijn leven gekost! Want wie durft dat nou te zeggen!? Toch zijn we hier collectief al wel een klein stukje meer rijp voor. Jullie kennen die rede van Mandela toch wel? Hij durfde dat óók allemaal te zeggen en wordt daar nu om geprezen! We leven nu toch echt in een andere tijd, een tijd waarin we in onze grootsheid kunnen gaan geloven! Maar we geloven er vaak nog steeds niet in! Wel gemakkelijk zo, want dan hoeven we er ook geen verantwoording voor te hebben. En daarom geloven we ook zeker niet, dat we alles zoals het nu is, zélf zo hebben gecreëerd…

Enfin, collectief gezien zijn we zover nog niet. Die verantwoordelijkheid leggen we nog altijd veel liever bij iets anders! We zitten met z’n allen als het ware nog in de tijd van de Advent, de vier weken voor de kerst, de tijd van het teken Boogschutter. In dat teken zit de symboliek van het vertrouwen dat het licht overal en áltijd te vinden is. In hoogste zin is het onze innerlijke Boeddha.

Boogschutter-energie staat symbool voor het diepe innerlijke weten dat er meer is tussen hemel en aarde, verwijst naar een dimensie die verder ligt dan het rationele gedachtengoed dat nu op aarde heerst. Symbolisch gezien kan dat bewustzijn tot ons doordringen als de zon in het teken Steenbok aankomt, op 21 december ieder jaar, want de symboliek van de Steenbok in hoogste zin is het brengen van de hemel naar de aarde, de vlag kan uit op dat verbindende punt.

De geboorte van het licht wordt van oudsher op 21 december gevierd, de dag van het wintersolstitium. Vanaf die dag wint het licht (= bewustzijn = liefde) aan kracht. Juist vanuit de diepste duisternis kan het licht geboren gaan worden. Vertaald naar concreet: hoe meer mensen op aarde in crisis zijn, hoe meer het licht kan gaan dagen! Wat een belangrijke boodschap!!! Bewustzijn kan dan meer dan ooit geboren gaan worden! Juist dan kunnen we wakker worden op waar het in essentie allemaal om gaat.

Jezus was iemand met dat hoge bewustzijn, wat er ook gebeurde in zijn leven. Wij zijn dat zo vergeten…
Jezus werd geboren ‘midden in de winternacht’. Juist toen alles op z’n donkerst was. Het licht wat Jezus erop geeft, kan hemel en aarde in balans brengen, ieder jaar opnieuw! Destijds verscheen die grote ster aan de oostelijke horizon, waar op dat moment het teken Weegschaal stond.

Dat gaat over verbindende kracht. Tussen mensen onderling en tussen hemel en aarde. De planeet Venus hoort daarbij, de energie die harten kan raken. Venus is wordt niet voor niets de ochtendster maar óók de avondster genoemd, want Venus verbindt schaduw met licht. Het symbool van Venus is de vijfpuntige ster, het pentagram, hét symbool van de gelouterde mens, zoals Leonardo da Vinci dat zo mooi in beeld heeft gebracht in zijn gulden snede tekening die hij vanuit hoog bewustzijn maakte. Daar zit in feite alles in! Venus raakt je hart, gaat over het openen van je hart, gaat over bezieling, waardoor je werkelijk naar hart en ziel kunt leven. Venus gaat over schoonheid, die in essentie in alles te vinden is zodra je je hart ervoor openzet. De verbindende kracht tussen hemel en aarde.

In het verhaal werd Jezus geboren als kind van Jozef en Maria, maar was tegelijk het kind van God. Net als wij allemaal kinderen van onze ouders zijn, maar óók van die alomvattende onvoorwaardelijke liefde, kinderen van dat licht = bewustzijn wat wij God noemen, maar ook Bron mag heten, of welke andere naam je er dan ook aan zou willen geven. Wij zijn allemaal zoals Jezus, zodra we ons openstellen voor dat grenzeloze bewustzijn, dat in ons diepste wezen zit en aan het licht mag komen, geboren mag worden dus.

DE SYMBOLIEK VAN JOSEF EN MARIA
We zijn ook allemaal Jozef en Maria en daar kunnen we al wat beter bij. Want Jozef staat symbool voor de mens die afgedaald is vanuit de hemel om mens te worden, en dat zijn wij natuurlijk ook allemaal. Alleen is Jozef de verbinding met zijn ware essentie nooit vergeten, maar dat kunnen wij ook! Daar hoef je je alleen maar voor open te stellen en verder te kijken dan je neus lang is. Omdat Josef in verbinding bleef met dat innerlijk weten kon hij in het kerstverhaal de vader van Jezus zijn, want uit hem (uit dit bewustzijn) kon iets heel moois geboren worden. Dat kan dus ook uit óns zodra we onze verbinding met boven weer weten, dan brengen we veel moois in de wereld, in iedere zin. Zo bracht Josef samen met Maria dat grote bewustzijn ter wereld. Samen met Maria, over wie staat geschreven dat zij ‘onbevlekt ontvangen’ is. De máágd Maria baart een kind! Wat zit daar in vredesnaam achter? Dit móet over de symboliek gaan waar Maria voor staat. Want als maagd krijg je geen kind nee.

Zoals van oudsher de man symbool staat voor de geest, staat de vrouw symbool voor de ziel. Het kind staat symbool voor het lichaam, ons stoffelijke zijn. Deze drie samen, geest, ziel en lichaam, waar wij allemaal uit bestaan, of we nou mannelijk of vrouwelijk zijn, gaat over DE MENS.
Onze geest is dat deel in onszelf dat zich verbonden weet met zijn oerbron, de Jozef in onszelf. Onze ziel is de verbinding tussen geest en lichaam: Maria die de verbindende factor is. Maria had een zuivere ziel, een onbevlekte ziel, een maagdelijke ziel. Een ziel dus waarin geen moeilijke innerlijke overtuigingen meer in zaten, geen herinneringen aan trauma’s die de puurheid van het licht vertroebelen, zoals dat in onze ziel wel vaak het geval is. We zijn op aarde gekomen om dat op te ruimen door ons bewust te worden van die innerlijke blokkerende overtuigingen die ons klein houden. Want bewustzijn brengt letterlijk alles aan het licht en brengt het daarmee IN het licht waardoor het daarin verdwijnt.
Met het licht dat bewustzijn ons geeft, kunnen wij als gewone mensen dus óók die pure zuivere onbevlekte ziel zijn, net als Maria. Er wordt gezegd dat de enige reden van ons bestaan hier op aarde is, dat we juist door al het donkere en het licht, kunnen groeien in bewustzijn. Het licht van bewustzijn stijgt immers boven alle tegenstellingen uit. Daarin valt alles samen. In één. Er is dag en er is nacht ja, maar hóe je daarnaar kijkt maakt een wéreld van verschil!

Maria is niet alleen die historische moeder van een bijzonder kind, maar ook dat deel in ons waar we weten dat we mens geworden zijn op aarde om allerlei positief én negatief te ervaren en daarmee om te leren gaan door je niet te laten verleiden tot oordelen, óók niet over jezelf, te accepteren dat het zo is in vol vertrouwen, met een innerlijk weten dat álles érgens goed voor is. Hoe moeilijk dingen soms ook mogen lijken, we kunnen ons toch echt alleen maar bewust worden van licht als er ook donker is?
Maria maakte heel wat mee in haar leven. Mooie dingen, maar ook de meest vreselijke dingen. Wat gebeurde er niet allemaal met haar kind! Maar zij bleef, hoe verdrietig ook, staan voor haar vertrouwen. Ze wist ‘dat het ergens goed voor was’. Die Maria hebben we allemaal in ons. Dat kunnen wij ook! We hoeven alleen maar dat vertróuwen te hebben

Wel grappig en boeiend misschien om tussendoor even te melden dat vrouwen er in de bijbel behoorlijk slecht van af komen. Het zijn heel vaak overspelige vrouwen en verleidsters, waardoor de bijbel door veel mensen als vrouwonvriendelijk wordt beschouwd. Zo heeft dat in het verleden ook gewerkt, veel kerkvaders hebben daar gebruik van gemaakt en daar hun mannelijke macht aan opgehangen. Zo werden vrouwen eeuwenlang onderdrukt. Dat is met de Koran en de Torah zo’n beetje hetzelfde. De onbalans tussen alles wat mannelijk en alles wat vrouwelijk is, zit diep in onze genen, we zijn er eeuwenlang mee opgevoed! Wat een ellende heeft het letterlijk nemen van al dat soort teksten veroorzaakt en doet dat nog steeds! Terwijl het natuurlijk steeds over essénties gaat. Zoals de vrouw in essentie symbool staat voor de menselijke ziel. Het gaat dan over onze ziel die bij geen mens helemaal zuiver is. De ziel heeft herinneringen en afweermechanismen, wordt daardoor vaak verleid om jezelf niet helemaal trouw te zijn en dat worden dan in de bijbel ‘overspelige vrouwen’ genoemd. Je kunt zeggen dat we allemaal overspelige vrouwen zijn, ook de mannen. Dat we allemaal ‘onze attracties verkopen’, doen alsof, maskertjes opzetten, kokers ophouden, van alles wat niets met liefde te maken heeft. Die veiligheid zoekende mechanismen kent iedereen! Het is soms best moeilijk om helemaal écht te zijn. Zo ‘etaleren’ we van alles en zo worden we dan in de bijbel ‘hoeren’ genoemd. Dat zijn we dus in feite allemaal.
Wat vreselijk dat er destijds niet meteen bij is geschreven dat al die verhalen symbolisch bekeken moesten worden! Dat het om échtheid, om die oerwaarheid gaat die áchter die letterlijke teksten ligt.
Zo kun je meteen goed zien hoe wij mensen ons door buitenkanten laten verleiden!
Enfin, we kunnen die kerkvaders de schuld geven van zoveel ongelijkheid in de wereld, maar daar schieten we niet mee op. We kunnen misschien beter hand in eigen boezem steken en zeggen dat ons bewustzijn eeuwenlang te klein is geweest om die waarheid te bevatten! En dat het nu hoog tijd wordt om ons niet meer te laten verwarren door buitenkanten, het is altijd verhelderend om te kijken naar de inténtie van alles, en dan te leren zien waar het in essentie eigenlijk allemaal over gaat…

We hebben dus allemaal dat Mariaprincipe in ons. Die onbevlekte ziel dragen we allemaal in ons mee. Daarmee kunnen we dus allemaal ‘onbevlekt ontvangen’ en kan Jezus in ons geboren worden, dat bewustzijn dat licht dat geen schaduw kent. Dat betekent dat jouw licht dan boven de dualiteit uitstijgt. Dat klinkt heilig, maar betekent gewoon dat je niet meer veroordeelt, in plaats daarvan vertrouwen houdt en in balans blijft. Dat je je dáárop focust, wat er ook gebeurt in je leven. Dat betekent dat je je niet meer identificeert met de goede of de slechte kant en dat betekent dat je je niet meer verliest in alle moeilijke dingen van het leven, maar dat je ondanks alles wat er gebeurt kunt blijven staan. Hoe verdrietig misschien soms ook. Net als Maria. Zoals gezegd, zij beleefde de meest vreselijke dingen in haar leven! En dan staat er over haar geschreven: ‘Zij bewaarde de woorden in haar hart”. Dat wil zeggen dat zij niet in de verleiding kwam om alles wat negatief was te veroordelen. Dat is letterlijk de dualiteit ontstijgen, terwijl die dualiteit er natuurlijk gewoon wél is. Dat loskomen van oordeel kunnen wij ook! Vanuit een diepgaand vertrouwen dat alles wat er gebeurt ergens goed voor is, ook al is het slecht. En natuurlijk moeten we dan niet vergeten de gewone aardse verantwoordelijkheid te nemen voor wat er gebeurt! Je kúnt ophouden met oordelen en toch heel realistisch zijn met beide benen op de grond. Het veroordelen laten we aan de rechters over. Want naar de realiteit moeten we natuurlijk altijd handelen. Maar intussen kunnen we wel steeds net als Jozef zijn en ergens altijd die verbinding met het grote geheel weten. We kunnen wakker worden op het feit dat alle negatieve dingen die gebeuren, creaties zijn, als het ware geboortes vanuit de onwetende ‘bevlekte’ ziel, een ziel die net als wij op weg is naar meer licht, dus meer bewustzijn, en dat kan alleen door de tegenkant ervan te ervaren.

DE MAAGD EN DE VISSER
We weten allemaal wel dat Jezus in het verhaal visser was. Geboren als verlosser, als een ‘uit het water visser’ zou je kunnen zeggen. Water staat altijd symbool voor emoties. We hoeven niet te verdrinken in allerlei emoties en verdriet, we kunnen ons daaruit optillen en onszelf van veel ellende verlossen door je er niet in mee te laten slepen. Dat verwijst naar de energie van het teken Vissen.

In de dierenriem staan Maagd en Vissen recht tegenover elkaar. En Maagd gaat over de aardse concrete dingen, terwijl Vissen om het hemelse gaat, om het loslaten van buitenkanten. Maria kon dat. In wezen moeten wij dus allemaal die verbinding tussen dat aardse en dat hemelse maken en dat kan je alleen als je weet wat de pure manier is waarop Maria naar de realiteit van haar leven keek. Puurheid is niét het mooie willen en het negatieve veroordelen zoals we dat vaak denken. Het gaat om dat pure maagdelijke (kind) bewustzijn, het vermogen om dwars door zowel goede als slechte kanten heen te kijken en de essentie ervan te zien, waardoor je niet in oordeel hoeft te vervallen. Wel concreet aards gezien natuurlijk, want als er iets gebeurt zul je daar toch naar moeten handelen, maar vanuit je hárt hoeft er geen oordeel te zijn. Deze afbeelding van de Maagd-energie gaat over het wit en het zwart van onze aardse realiteit, en de vraag waar is dat mee begonnen? Met de kip of met het ei…

Even een over iets dat vanochtend gebeurde, toen we alvast wat kerstboodschappen deden. In de supermarkt was ineens een hoop rumoer, net voorbij de kassa bleek iemand zijn tas vol te hebben met spullen die niet afgerekend waren. De chef kwam erbij en toen hij die man aansprak ging die helemaal door het lint. Natuurlijk moest die man ingerekend worden door de politie. Maar niet door mij toch? Dwars door zijn agressie heen zag ik de wanhoop in zijn ogen. Misschien wel iemand die zijn baan kwijt is? Iemand die helemaal aan de grond zit en zijn gezin toch een fijne kerst wilde bezorgen? Dat zou zomaar kunnen! Of zou het toch gewoon iemand zijn die zichzelf ten koste van anderen wil verrijken, dat kan natuurlijk ook. Maar dan nóg! Ook dat soort mensen, de echte kwaaien dus waar de kranten vol van staan, zijn altijd mensen die geen warmte in hun hart voelen en dat is zo sneu. Wat mist zo iemand veel! En dan ben ik zo dankbaar dat ik zo niet hoef te zijn! Dat is toch iets om dankbaar voor te zijn? Zo kun je ook naar alle ellende op de wereld kijken. Zoals met die man, die wordt al ingerekend, waarom moet er dan nog een oordeel van jóu overheen? Je weet niet hoe het zit, je weet van anderen nooit wat hem of haar beweegt, en daarom kan je alle mogelijkheden in je hart gewoon openlaten, zonder meteen aan ‘die aso’ te denken of zoiets.

Kleine kinderen kunnen dat. De onbevangenheid van een kind, de geboorte daarvan, dát is wat we vieren met kerst! Kinderen accepteren alles heel onbevangen, houden onvoorwaardelijk van zichzelf én van hun vader en moeder, zélfs als die vader en moeder er een potje van maken (wat we allemaal wel min of meer doen).

Even voor alle duidelijkheid, waar ik een bepaald teken noem in dit verhaal, moet je dat niet als persoonlijk opvatten, want ieder mens heeft ál die energieën in zich. In het teken Steenbok, letterlijk het hoogste teken van de dierenriem, zit de energie van het licht dat geen duisternis kent en dat op aarde concreet gemaakt kan worden als de tijd rijp is. Dat gaat niet zomaar natuurlijk. Daar is bewustzijn voor nodig en dat zit in de energie van het teken Waterman. En laten we nu nét in de overgang naar dat nieuwe tijdperk zitten! Dé tijd van groeien in bewustzijn, juist door alle tegenkanten die we zo in alle heftigheid zien. Het is nou eenmaal zo dat wij mensen de negatieve kanten nodig hebben om te weten wat de échte positieve kanten zijn!

Het draait alleen nog maar om bewustzijn de komende tijd. En dat zal collectief gezien best nog héél lang duren, maar voor onszelf hoeven dat geen eeuwen te zijn. We kunnen dat nú! Daar hebben we dan wél ook de Schorpioen-energie bij nodig, die transformaties symboliseert, waarover het Paasverhaal gaat. Gaat over het einde van leiderschap van het ego, waardoor je als een Phoenix uit eigen as verrijst.

Vlak voor de Maagd vind je het teken Leeuw, het koninklijke teken van de dierenriem. Jezus werd als koning van de mensheid geboren. Maar koning kunnen we allemáál zijn! Over onszelf. Over ons eigen ego, ons ‘volk’. Ons ego bestaat immers uit een heel stelletje verschillende subpersoonlijkheden die we gebruiken om ons te handhaven zolang we nog (onbewust) denken dat nodig te hebben. Leeuw is het teken van zelfbewustzijn. Een zelfbewust mens is zich bewust van zijn ego en weet precies wanneer iets vanuit zijn hart komt of vanuit zijn ego. Een mens die zich bewust is van hoe zijn ego in elkaar zit en op welke manier hij dus alsmaar een stukje veiligheid zoekt. Iemand die weet dat ego tot de orde te roepen en er de consequenties van neemt als dat toch weer even aan de leiding was. Dan ben je een ware koning, een ware Leeuw vol zelfkennis en daardoor met een enorme innerlijke kracht.

Voor de Leeuw ligt het teken Kreeft. Kreeft is in principe een geboorteteken. Alle organen die met geboorte te maken hebben, specifiek die van de vrouw. Maar ieder baringsproces valt onder dit teken of je nou man bent of vrouw. Geboorte aan nieuwe dingen kunnen we allemaal geven, zodra we oude ingeroeste patronen los durven laten.
Jezus werd als koning geboren maar ook als mens. En dat vinden we terug in de hoogste symboliek van de Tweeling, het teken dat weer voor de Kreeft uitgaat. In hoogste zin gaat dit teken over de dubbelrol in onszelf, over ons lager zelf en ons hoger zelf, ons ego en ons hart, onze verwarde kant en onze warme kant. Jezus was letterlijk de godmens, die wij in wézen ook allemaal zijn. Het Tweelingprincipe gaat altijd om verbinding tussen twee polen, ook die in jezelf.

En vóór de Tweeling staat de Stier-energie en dat gaat altijd over de hele concrete aardse dingen, zoals bijvoorbeeld de geboorte van een klein mensje in een stal…

DE OS EN DE EZEL
Jezus lag in een kribbe, tussen de os en de ezel in. De essentie van dit aardse tafereeltje is weer zó mooi! Geeft zo’n oerwaarheid weer! Maar eerst even dit: hoe kwamen ze in ’s hemelsnaam in dat stalletje terecht? Volgens het verhaal gingen Jozef en Maria naar een herberg, maar in die herberg was geen plaats. De symboliek daarvan is misschien deze: in een herberg wordt er gekletst over koetjes en kalfjes, het gaat meestal nergens over. De oppervlakkige kant van de Tweeling zeg maar even. Hoe gezellig ook, als Jezus in ons geboren wil worden is daar natuurlijk meer voor nodig. En toen werd het een stal. Een stal is voor dieren. Dieren gaan in overdrachtelijke zin altijd over ons lagere zelf, ook in dromen. Dan gaat het over onze instincten, over onze overlevingsdrang, over ons ego dus. Ook als er in de bijbel over dieren gesproken wordt gaat dat altijd over die menselijke kant in onszelf.

Ieder dier heeft zo zijn eigen symboliek, allemaal stukjes in onszelf. Zo staat de ezel voor ons stoffelijke lichaam. Zo ging Jezus later in zijn leven Jerusalem binnen op een ezel, zo gaat het verhaal. Dat wil zeggen dat hij als stoffelijk mens de stad Jerusalem binnenging. Met alle angsten en twijfels incluis. Maar hij bleef vertrouwen op zijn verbinding met boven, waar hij vrede wist. Want ook Jerusalem moet je weer symbolisch verstaan. Als je de Hebreeuwse letters van dit woord vertaalt, staat er ‘stad van vrede’. En als je dat vanuit een ander niveau bekijkt, dan kun je zien dat wijzelf óók als gewone mens onze eigen stad van vrede binnen kunnen gaan…

Heel vroeger werd het teken Kreeft aangeduid als een ezelin met haar veulen. De ezel staat symbool voor ons stoffelijke bestaan, waarin wij sjouwen, lasten dragen met alle emoties van dien, en ons ook voortplanten en de Stier-energie gaat over de voortplanting zelf. Maar in die stal lag Jezus tussen een ós en een ezelin, en een os is een gecastreerde stier! En dat betekent dat Jezus als mens geboren werd, zoals de symboliek van de ezel dat ons vertelt, en dus dezelfde gevoelens had als wij, én dat hij maar dat op aarde kwam om het licht voort te planten, de ge-evolueerde vruchtbaarheid van de Stier!

En dan komen we in het teken Ram terecht, dat staat weer vóór de Stier. In hoogste zin staat dat teken voor het Lam Gods. Het offerdier. Dat staat in wezen symbool voor het ‘offer’ wat wij allemaal brengen door op aarde te komen. Kennelijk wilde onze ziel de aardse principes van dualiteit tot in ieder detail ervaren, om daarmee bewustzijn op te kunnen doen. We willen kennelijk leren omgaan met alle positieve én alle negatieve dingen die er nou eenmaal altijd op aarde zijn, anders waren we hier niet geboren.
Nu wij in deze tijd leven, de tijd van een enorme groei in bewustzijn, is het kennelijk de bedoeling van je ziel dat je het licht ontdekt dat boven de dualiteit uit stijgt. Anders was je niet in deze tijd geboren, de tijd waarin het de intentie is om te groeien in bewustzijn van wat onvoorwaardelijke liefde eigenlijk is.

Even tussendoor: in alle dierenriemtekens zit zo’n diepzinnige en ontzagwekkende betekenis dat het totaal daarvan waarschijnlijk door niemand helemaal kan worden overzien. Het is zo jammer dat er een totaal verkeerd beeld over astrologie wordt geschapen door kranten en tijdschriften enzo, terwijl het in wezen zelfs te groots is om er überhaupt woorden over te hebben. Het gaat allemaal zoveel verder dan dat, laat staan dat we er een oordeel over kunnen hebben, maar dat terzijde…

DE DRIE KONINGEN
En dan over de drie wijzen uit het oosten. Zij zagen in het oosten een ster en geografisch zou je dan zeggen dat ze naar het westen zouden trekken, maar nee, ze kwamen er vandaan en ze gingen er naartoe. Dat betekent óók weer dat het oosten niet letterlijk, niet geografisch bedoeld is. Het oosten staat van oudsher symbool voor ‘innerlijke bron van wijsheid’. Het is de dimensie van ontmoeting tussen ons menszijn en onze geest die daar bovenuit stijgt en is dus een innerlijk gebeuren. Wijsheid zit van binnen!
De drie koningen kwamen vanuit hun innerlijke bron, van waaruit ze de ster, dat grote licht zonder schaduw konden zien.
Dat kunnen wij ook!
De drie wijzen vertegenwoordigen in feite drie aspecten in onszelf. Drie aspecten die in principe zuiver zijn: onze geest, onze ziel, en ons lichaam. En de ster straalt daar bovenuit, want als die drie samen in balans zijn zien we ‘het goddelijke licht’ omdat we ons dan met elkaar verbonden weten. Alle mensen zijn gelijkwaardig, hoe verschillend ook. Bovendien zitten we met z’n allen in het zelfde schuitje, dus samenwerken en samendelen is het enige dat écht werkt!

GOUD WIEROOK EN MIRRE
De drie koningen brachten geschenken mee naar Bethlehem volgens het verhaal…
Goud staat symbool voor de geest, het goddelijke stukje in ons hart. Het is het edelste (metaal) dat wij kennen.
Als we wierook branden willen we de lucht schoonmaken en een bepaalde sfeer creëren waarin we ons af kunnen stemmen dat stukje in onszelf. Het zuivert onze ziel.
Mirre heeft te maken met ons stoffelijke lichaam, daar kunnen we ons lichaam mee verzorgen en accepteren als zijnde een tempel voor onze ziel en geest.

BETHLEHEM
Dat goddelijke licht, die grote ster, leek boven Bethlehem stil te staan. Een verwijzing naar het feit dat dit licht, dit bewustzijn dus, boven alle tijd uitstijgt. En niet voor niets was dat boven Bethlehem. Misschien is dat ook historisch zo wel geweest, maar belangrijker is de betekenis hiervan, terug te vinden in de Hebreeuwse letters ‘Beth’, dat betekent ‘huis’ en ‘Le-hem’ betekent ‘brood’. Ons geestelijk voedsel bevindt zich in ons hart! Jezus lag in een kribbe, een voederbak voor de dieren (=stoffelijke wezens zoals wij). Het onbevangene open hart van Jezus is geestelijke voer voor de hele mensheid.

HERDERS
En dan de herdertjes. Ook de herder is een principe wat in ons allemaal zit! Het is dat deel in jezelf, dat verantwoordelijkheid draagt voor je eigen ego, je schaapskudde, die symbool staat voor alle stukjes die in je ego zitten. De herder in ons, is heer en meester over je bewegingen die niets met je hart te maken hebben, die alleen maar een overlevingsmethode van je ego zijn. Je bent dus herder zodra jij over je ‘kudde’ (= je ego) waakt. Zodra er een schaapje los is, met andere woorden, zodra we vanuit ons ego reageren, kan dat met ons op hol slaan en kunnen we ons ‘hogere denken’ vanuit het hárt helemaal uit het oog verliezen. Dan zijn we dus niet trouw aan ons ware zelf, zijn we in feite ‘overspelig’, en daar komt altijd ellende van.

En dan zingen we met z’n allen “zij lagen bij nachte in het veld”. Dat betekent dat de herders (wij) toen nog niet bewust waren, ze sliepen nog! Maar toen zagen ze opeens die ster, dat grote licht! Ze werden wakker en kregen de boodschap dat het kindje Jezus geboren was. En dat maakten ze vervolgens aan iedereen bekend die het maar wilde horen!
Dat is óók het herderaspect in ons: erover willen praten! Ik zit nu terwijl ik dit schrijf dus eigenlijk ook herdertje te zijn! Zodra iets ons heeft geraakt willen we dat graag met anderen delen. Maar ook het Maria-aspect kunnen we allemaal in ons hebben, zodra we bij het zien van veel ellende toch kunnen zwijgen. Horen, zien en zwijgen… en daarvan is dat laatste het goud. Vanuit dat deel in onze ziel, dat op het licht is afgestemd, hoeven we niets meer te zeggen, houden alle verhalen op, wat er ook gebeurt. En dat staat dan zo mooi omschreven, dat zei ik al: ‘Maria bewaarde al deze woorden, diep overwegende in haar hart’.

DRIE FASEN, DRIE DAGEN
En dan nog even terugkomend op kerst als feest van licht. Het licht werd geboren op het moment dat er het minste licht was, op de kortste dag, 21 december. Maar waarom vieren we dat dan eigenlijk in de nacht van 24 op 25 december? Dat betekent dat het volle licht van bewustzijn door drie fasen (=dagen) heen moet om tot de stoffelijke mens op aarde door te kunnen dringen. Want het komt vanuit de geest, dringt dan door in de ziel en kan in de fase daarna als lichtkracht in het menselijke zijn tot bewustzijn komen…

TWAALF HEILIGE NACHTEN
Vanaf Kerst tot Driekoningen op 6 januari, zitten twaalf nachten die de ‘twaalf heilige nachten’ worden genoemd. Misschien hebben jullie daar nooit van gehoord, maar van oudsher heet dat zo en dat heeft te maken met de zon en de maan, die symbool staan voor de twee lichten in ons: de zon is dan onze geest die puur is en spreekt via ons hart en onze ziel (de maan) die puur kan zijn maar ook regelmatig verward juist door die afwisseling kan groeien. De maan groeit tot vol en neemt dan weer af om steeds weer opnieuw aan een nieuwe fase te beginnen. Steeds opnieuw krijgen we de kans. Het is altijd eb of vloed in ons leven.

De zon schijnt altijd, óók al zien we dat niet altijd. De zon (= ons hart) is autonoom. Is volkomen onafhankelijk van wát dan ook van buitenaf. Terwijl de maan juist afhankelijkheid symboliseert. Die schijnt immers alleen als er stralen van de zon op vallen!
De zon staat symbool voor ons innerlijk licht dat er altijd is, terwijl de maan voor het menselijke licht staat, het licht dat ook de schaduw kent. Soms is het er wel en dan weer niet…
Vanuit de aarde gezien maakt de zon jaarlijks een ronde in 365 dagen plus een kwart dag, terwijl de maan dat iedere 29 dagen en nog wat uren doet. Even overdrachtelijk gezien: als die twee aan het eind van het jaar weer met elkaar samen willen komen, om samen een nieuwe ronde in te kunnen gaan, moet de maan bij wijze van spreken twaalf nachten op non-actief! Wat betekent dat?
De maan, die symbool staat voor onze afhankelijkheid en ons daardoor zo vaak verwart in allerlei verhalen, is in dié dagen als het ware het minst aanwezig!
Natuurlijk gebeurt dat niet letterlijk, het gaat ook hier weer om de symboliek van een innerlijk gebeuren. Maar tegelijk is dit ook zo concreet! Want rond de kersttijd is het verlangen naar vrede inderdaad het grootst! Dan ligt dat hoog in ons bewustzijn en daardoor is de kans op vrede in die dagen ook het grootst. In die periode houden onze ego’s zich wellicht iets gemakkelijker even een beetje stil?
De twaalf heilige nachten komen trouwens qua energie overeen met de twaalf tekens van de dierenriem. De eerste nacht heeft de energie van de Ram, de tweede van de Stier enz. Zo verzamelen zich alle energieën als een krachtdeken om ons heen in die tijd. En inderdaad, niemand ontkomt aan de sfeer die er rondom kerst heerst.

DRIEKONINGEN
Het is een heel oud gebruik om op Driekoningendag een taart te eten waarin een boon verstopt zit. Een boon, die symbool voor kiemkracht staat. Er is van alles mogelijk vanaf het moment dat we de verbinding met onze lichtkracht weten. Het bewustzijn van die verbinding is de kiem waarvan uit de vrede in ons hart kan ontstaan. Grappig genoeg komt ook de uitdrukking ‘heilig boontje’ hier vandaan! Daar hebben we gewoon iets negatiefs van gemaakt, ook alweer iets om eens over na te denken! Misschien hebben we dat ervan gemaakt omdat we er eenvoudig niet in geloofden!

DE KERSTBOOM
Waarom halen we ieder jaar het liefst toch weer zo’n boom in huis en is het een feest om dat op te tuigen? We weten eigenlijk totaal niet meer waar dat over gaat. Maar natuurlijk is ook dat weer pure symboliek! Als je de symboliek volgt dan zou je hem eigenlijk pas op de 21ste op moeten zetten om hem dan met Driekoningen weer af te tuigen. Want het heeft met die twaalf heilige nachten te maken, de tijd waarin we meer dan anders open kunnen staan voor ‘het licht van boven’, en dát is het symbool van… de piek!

De kerstboom is eigenlijk de levensboom, een oersymbool dat staat voor onszelf. De stam is onze ruggengraat, de wortels duiden op onze twee voeten op de grond, op onze onderste chakra’s die over de gewone aardse werkelijkheid gaan en waar vandaan wij de energie naar alle chakra’s daarboven kunnen sturen om dan uit te komen bij de piek van de boom. Op de weg die wij concreet in ons leven bewandelen, kunnen ons onderweg allerlei lichtjes opgaan. Hoe meer je meemaakt in je leven, hoe meer onze hersencelletjes en ons hart verlicht kunnen worden door inzichten die we krijgen. Dát is het symbool van de lichtjes in de boom, de lichtjes die ons op kunnen gaan in onszelf. Onze levensweg slingert langzaam naar boven, we zijn allemaal op weg naar het licht van de piek en op de cruciale punten onderweg hangen we glanzende ballen, die weerspiegelingen van de kosmos zijn. Hele melkwegstelsels hangen we erin!

Symbolisch gezien zouden de ballen éigenlijk zilveren ballen moeten zijn, want zilver is het metaal van weerspiegeling. Iedere bal duidt op een weerspiegeling van onszelf in het grote geheel waardoor er weer lichtjes op kunnen gaan!
Intussen is de kerstboom een modeding geworden, maar dat maakt natuurlijk niet uit. We hangen er alle kleuren in en het gaat om lekker eten en drinken, vrije dagen, lekker uitslapen, dat soort dingen. Buitenkanten. Niks mis mee natuurlijk, maar we zijn zo vergeten waar het eigenlijk om draait! En dat zie je ook aan de lichtjes. Bijna niemand doet meer echte kaarsjes in de boom en dat is maar goed ook, veel te gevaarlijk. Maar het is wel het echte licht dat ons in andere sferen brengt. Niet voor niets branden we heel veel kaarsen met kerst en liefst het hele jaar door! Elektrisch licht heeft overdrachtelijk gezien veel meer te maken met intellect. We kiezen voor dat gemak en voor veiligheid natuurlijk, heel verstandig. Maar dan is ’t toch leuk om de achtergronden een beetje te weten? Het is allemaal zoveel mooier als je de essentie ervan ziet!
ALLES is zoveel mooier is, als je de essentie ervan ziet….

Ons levenspad slingert zich dus naar boven, steeds meer licht tot aan de piek, die éigenlijk in je boom een gouden vijfpuntige ster zou moeten zijn. Op dat punt ligt onze wijsheid, het innerlijk weten dat hemel en aarde altijd verbonden zijn, dat we ons in feite nooit eenzaam hoeven voelen omdat we daar met z’n allen verbonden zijn. Of we dan nou zien of niet!

Die vijfpuntige ster, dat Venusbewustzijn, dat wens ik ons allemaal zó toe! Niet alleen nu met kerst, maar iedere dag van ons leven! Want met die verbindende kracht van Venus kun je je hart openstellen voor alle schoonheid die er is, zowel in mooie als in lelijke dingen, waardoor je kunt genieten van je leven en in balans kunt blijven, zelfs als er moeilijke dingen in je leven zijn.
En dan wens ik je ook zó toe, dat je Jozef in jezelf toelaat, dat stukje in jou dat vanuit de hemel naar de aarde is gekomen om mens te worden, maar de verbinding met je ware essentie nooit vergeet.
En ik wens je ook Maria toe, die nergens verhalen van maakte, wist te zwijgen als dat gepast was en geen oordeel had, omdat zij de essentie waar alles om draait nooit uit het oog verloor. Dat wens ik je toe, en mezelf trouwens ook, want dan kunnen er vanuit ons hele mooie dingen worden geboren in ons leven!
En dan wens ik je natuurlijk ook je herdertjes toe in leven, want dat maakt het allemaal heel gezellig! En dan ken je je eigen schaapjes goed genoeg en haal je die gewoon naar binnen als die er weer eens even uitgebroken zijn. En het meest van alles wens ik je toe, dat je Jezus in jezelf kunt vinden. Want dat is de liefde die je hebt in je hart en waar je je dan bewust van kunt zijn. Wat een dankbaarheid kun je dan voelen! Hoe moeilijk je leven misschien soms ook kan zijn, dan kun je tóch altijd blijven vertrouwen op dat onvoorwaardelijke stukje, dat eeuwige lichtje in je hart.

Een fijne kerst lieve allemaal! Iedere dag van het jaar!